سبک‌های مقابله‌ای مشترک مرتبط با کاهش علائم اضطراب و افسردگی در بیماران پس از سکته قلبی

  سابقه و هدف: شیوه‌های مقابله‌ای، بروز علائم اضطراب و افسردگی از جمله مشکلات اساسی بیماران سکته قلبی است. معهذا مطالعات کافی در این مورد وجود ندارد. هدف این مطالعه تعیین سبک‌های مقابله‌ای مشترک مرتبط با کاهش اضطراب و افسردگی در این بیماران بود.   مواد و روش ‌ ها: در یک بررسی مقطعی یک‌صد بیمار بعد از سکته قلبی که در یکی از بیمارستان‌های مجهز به واحد مراقبت قلبی ( CCU ) شهر اصفهان طی پائیز سال 1384 بستری شده بودند، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. بیماران پرسش‌نامه سبک‌های مقابله‌ای جالویس و مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستان را تکمیل نمودند.   یافته ‌ ها: ماتریس هم‌بستگی ضرائب هم‌بستگی منفی معناداری بین اضطراب و سبک‌های مقابله‌ای مواجه شدن (0001/0 = P ، 535/0- = r )، خوش‌بینانه (0001/0 = P ، 516/0- = r )، حمایت‌جوینده (0001/0 = P ، 409/0- = r ) و خود‌اتکائی (0001/0 = P ، 392/0- = r ) و بین افسردگی و سبک‌های مقابله‌ای مواجه شدن (007/0 = P ، 267/0- = r ) و حمایت‌جوینده (0001/0 = P ، 361/0- = r ) را نشان داد. یافته‌ها نشان داد سبک‌های مقابله‌ای که به‌طور مشترک با میزان علائم اضطراب و افسردگی این بیماران هم‌بستگی منفی داشتند شامل سبک‌های مواجه شدن و حمایت‌جوینده بودند. نتایج تحلیل کواریانس تفاوت معناداری بین دو گروه سنی زیر 60 سال و بالای 60 سال در هیچ یک از سبک‌های مقابله‌ای نشان نداد.   نتیجه ‌ گیری: مقایسه دو دسته روابط بین سبک‌های مقابله‌ای، و اضطراب و افسردگی نشان می‌دهد که دو سبک مشترک مواجه شدن و حمایت‌جوینده احتمالاً به کارکرد سالم روان‌شناختی این بیماران مربوط می‌شود. هم‌چنین به نظر می‌رسد ارزیابی شناختی از کنترل شخصی نقش حائز اهمیتی در انتخاب شیوه‌های مقابله‌ای دارد.